Briefwisseling: Van een verhaaltje naar een verhaal erachter...
Moeder Anneke van der Velde en dochter Geerke Visser schrijven met elkaar over het geloof. In deze tweede brief schrijft Anneke over de verhalen die ze vroeger voorlas.
Lieve Geerke,
In de vorige column vertelde jij dat ik jou en je zusje altijd een bijbelverhaal voorlas voor het slapen gaan, en dat je dat altijd zo mooi vond. Ik las de verhalen uit verschillende kinderbijbels voor verschillende leeftijden, want tussen jou en je zusje zit vier jaar, en dat was net een beetje teveel om dezelfde kinderbijbel te lezen… Zo heb ik heel wat kinderbijbels doorgeploegd, te beginnen bij de peuterbijbel. Ik vond het belangrijk om jullie de verhalen van de christelijke traditie door te geven. Omdat ze gaan over mensen die vertellen over hoe ze God ervaren in hun bestaan, omdat er oeroude wijsheden in verborgen zijn, en gewoon voor jullie culturele ontwikkeling.
De meeste verhalen vond je prachtig. Het verhaal van Esther, het dochtertje van Jairus, de ark van Noach… Niet alle bijbelverhalen lenen zich echter even goed voor de tere kinderziel.
Maar ik wilde ook niet al te selectief zijn. Ook Kain die zijn broer Abel doodsloeg kwam aan de orde, de vrouw van Lot die zomaar een zoutpilaar werd, de vijf dwaze meisjes voor wie de deur dicht bleef…Zo waren we vaak samen even stil na een verhaal, en hoorde ik je de vragen denken die ook in mijn hoofd speelden. Toen ik het verhaal van Abraham voorlas, die de opdracht van God kreeg om zijn zoon Isaak te offeren, werd het je te bont: ‘Dat is wel heel erg gemeen van God’…Ik dacht het; jij zei het.
Toen je een jaar of twaalf was, vond ik dat het tijd werd om je ermee bekend te maken dat je de verhalen misschien niet altijd letterlijk hoefde te nemen om ze toch waardevol te laten zijn. Ik wou je bijvoorbeeld laten zien dat de vraag of Jona nu werkelijk in de walvis had gezeten misschien minder belangrijk is dan wat je zelf als essentie van het verhaal ziet. Bijvoorbeeld dat de mens soms door de diepte van het bestaan heen moet om uiteindelijk zijn bestemming te vinden. We gingen lezen in ‘Het verhaal gaat’ van Nico ter Linden. Maar na de eerste bladzijde liet je me al weten dat je niet verder wilde lezen. Voor jou was een verhaal òf waar gebeurd òf niet gebeurd. Je wilde (nog) niet aan dat ingewikkelde gedoe over ‘het verhaal achter het verhaal’, of de figuurlijke betekenis van de bijbelverhalen.
Ik ben benieuwd hoe dat nu voor jou is… Zijn er verhalen die je aanspreken en die betekenis hebben voor jouw leven? Of zijn het gewoon verhalen zoals de sprookjes die ik jullie vroeger ook voorlas? Toen je op kamers ging heb ik je een bijbeltje meegegeven. Lees je daar wel eens in?
Lees hier alle brieven die Anneke en Geerke elkaar hebben geschreven