Briefwisseling: Zingeving zonder God

Moeder Anneke van der Velde en dochter Geerke Visser gaan met elkaar in gesprek over het geloof. Geerke vraagt zich af of je zonder God toch een zinvol leven kunt leiden. 

Lieve mama,

Ik vroeg eens aan een vriend: ‘Waarom geloof jij in God?’ Hij antwoordde: ‘Zonder God heeft het leven geen zin! Zonder mijn geloof zou ik een doelloos bestaan leiden.’ Ik heb lang over die woorden nagedacht. God als noodzaak? Ik vond het toch een beetje vreemd. Ik vond het ook een beetje verdrietig. De gedachte dat alle interessante, zorgzame en liefdevolle momenten in het leven van deze vriend zinloos zouden zijn als zijn geloof weg zou vallen, kwam behoorlijk zwaar op me over.

Jij zegt dat jij je inspiratie uit God haalt. Dat doe ik niet. Maar waar vind ik dan wel elke dag de motivatie om mijn bed uit te komen en iets van de dag te maken? Mijn niet-gelovige vriendje had laatst last van een winterdip. ‘Het heeft toch allemaal geen zin’ zei hij. ‘Uiteindelijk zijn we klein en nietig en gaat alles voorbij.’ Ik vond het moeilijk om op een juiste manier  hierop te reageren. Ik denk dit namelijk ook wel eens. Het maakt allemaal niet zoveel uit, het leven is vergankelijk. Toch kan ik meestal prima leven met die gedachte. Misschien is het een gebrek aan ambitie, maar ik heb nooit heel sterk de behoefte gehad om het eeuwige leven te hebben, op wat voor manier dan ook. Niet op een religieuze manier, maar ook niet door middel van grootse verdiensten. Natuurlijk wil ik graag een lang en zinvol leven leven. Ik vind het echter al heel wat als ik in dít leven iets kan bijdragen.

Maar ‘iets bijdragen’ is natuurlijk een ongelooflijk vaag concept. Kan je als niet-gelovige wel ‘iets bijdragen’ aan een wereld waarvan je gelooft dat hij vergankelijk is? Ik denk het wel. Want hoe kort ons leven ook is, iedereen heeft het wel eens moeilijk, iedereen heeft wel eens hulp nodig. Tijdelijk verdriet is ook verdriet. ‘Iets bijdragen’ houdt voor mij in: zelf een beetje gelukkig proberen te zijn, anderen een beetje gelukkig proberen te maken. Dat kan op allerlei manieren en iedereen geeft daar zijn eigen invulling aan. Ik word zelf gelukkig van mijn studie en vrienden. Ik probeer anderen een beetje gelukkig te maken door taalles te geven aan vluchtelingen in het AZC in Utrecht en over het algemeen vriendelijk te zijn (dat lukt niet altijd, maar ik doe mijn best!). Dit zijn voor mij de dingen die waarde geven aan het leven en die mij inspireren. Natuurlijk gaan ook deze dingen voorbij en ik geloof niet dat ik een goddelijke beloning zal krijgen voor mijn daden. Maar tijdelijk geluk is ook geluk. Het zijn de kleine dingen die het doen.

Waar haal jij je geluk vandaan mama? Is er geluk zonder geloof voor jou?

Geerke

Lees hier alle brieven die Anneke en Geerke elkaar hebben geschreven