'Kan ik haar aanraden de Bijbel te lezen?'
Moeder Anneke van der Velde en dochter Geerke Visser gaan met elkaar in gesprek over het geloof. Deze keer vraagt Geerke wat ze met de Bijbel aanmoet.
Lieve mama,
In jouw vorige column vroeg jij me naar Bijbelverhalen; of ik ze nog wel eens lees en wat ik nu eigenlijk vind van deze verhalen, die jij me vroeger elke avond voorlas.
Gisteren sprak ik er toevallig met mijn halfzus en haar vriend over, die beiden niet binnen een christelijke traditie zijn opgevoed. Mijn halfzus zei het best jammer te vinden dat ze nooit veel van de Bijbel had meegekregen. De Bijbelverhalen behoorden volgens haar toch tot een soort algemene kennis en ze had het gevoel dat ze die enigszins miste. ‘Misschien wordt het tijd, ‘ zei mijnhalfzus, ‘dat ik op mijn 29e eens de kinderbijbel ga lezen.’ Maar ze had ook haar twijfels. De verhalen die ze kende kwamen namelijk nogal wreed en onbarmhartig op haar over. Daarom vroeg ze mij, als ‘Bijbelkenner’, of ik het haar kon aanraden om de Bijbel toch nog eens te lezen.
Daar moest ik even over nadenken.
Ik kan me immers best voorstellen dat ze bepaalde Bijbelverhalen nogal hardvochtig vindt. Vooral in verhalen uit het Oude Testament speelt God in mijn beleving soms een straffende, strenge rol. Ik hield zelf altijd meer van de verhalen uit het Nieuwe Testament. Die vond ik vreedzamer en toleranter. Daarbij komt dat ik zelf al jaren de Bijbel niet meer actief lees. Je hebt inderdaad wel gelijk, dat ik toen ik een jaar of twaalf was, ik geen zin had in ‘zweverig geklets’ over diepere lagen en achterliggende dimensies. Toen ben ik dus gestopt met het lezen van Bijbelverhalen. Ik had voor mezelf rond die tijd wel ongeveer bedacht dat een persoonlijke God die als opperwezen ingrijpt in mensenlevens niet bestond. Ik vond het simpelweg niet logisch.
Inmiddels heb ik echter ingezien dat God op zoveel meer manieren geïnterpreteerd kan worden dan als almachtig opperwezen. En inmiddels begrijp ik beter de waarde van de universele betekenis die Bijbelverhalen, maar ook andere religieuze vertellingen, nog steeds kunnen hebben. Het zijn verhalen over liefde, haat, verlies en opoffering. Thema’s van alle tijden. Hoewel de Bijbel naar mijn idee een boek van lang geleden is met gedateerde opvattingen, is het ook wel bijzonder dat heel veel verhalen vandaag de dag nog zo relevant zijn. Ze vertellen ons veel over de drijfveren van het menselijk handelen en de menselijke valkuilen. En dat is interessant voor mij als mens, maar natuurlijk ook als cultureel antropoloog.
En uiteindelijk, nadat al deze gedachten door mijn hoofd geschoten waren, heb ik mijn halfzus toch aangeraden om de (kinder)Bijbel maar eens tot zich te nemen. Omdat de Bijbel zoveel meer biedt dan enkel verhalen over God. Bijbelverhalen dragen bij aan begrip en inzicht in de ander en de wereld om ons heen. En misschien dat ik zelf de Bijbel ook weer een opensla…
En mama, als je de Bijbel niet letterlijk gelooft, wat geloof je dan wel?
Geerke
Lees hier alle brieven die Anneke en Geerke elkaar hebben geschreven