Ik ben misschien een van de weinige voorgangers (‘herders’) die ook daadwerkelijk schapen heeft. Ik woon in de polder en in mijn tuin lopen zes schapen: vijf ooien en een lam. Het zijn er niet veel, maar die paar zijn meer dan genoeg. Laatst moesten ze geschoren worden en het was een hele klus om ze bij elkaar te drijven en te vangen. Het ontdoen van hun vacht daarna was geen probleem, maar de stappen daarvoor waren een uitdaging. Mijn schapen vlogen alle kanten op, deden niet wat ik wilde. Kortom: het was een stuurloze kudde.

Deze woorden komen boven bij alle berichten over het Midden-Oosten. En er dook een artikel op uit een boekje (Religie en het relationele zelf) dat de VVP samen met het KSVG uitgegeven heeft, dat heet “Waarom mondt religie uit in geweld?” Het is geschreven door de psychoanalyticus en godsdienstwetenschapper James W. Jones.

Christus de Verlosser (Portugees: Cristo Redentor) heet dat grote standbeeld van Jezus Christus in de wijk Alto da Boa Vista in de stad Rio de Janeiro in Brazilië. Het beeld is 38 meter hoog en staat op de 710 meter hoge berg Corcovado, uitkijkend over de stad Rio de Janeiro.

Hoe vaak hebben we hem niet gezien, de afgelopen voetbaltijd. Want Jezus de Redder verrees boven het voetbalstadion uit... Aanvankelijk was hij de Redder van de Brazilianen, maar dat lukte niet.

Het grootste levensbeschouwelijke festival ter wereld heeft ons weer in haar ban: het Wereldkampioenschap voetbal. Want levensbeschouwelijk is het zeker en groots absoluut ook.

Kun je voetbal religie noemen? Dat gaat misschien een beetje ver, maar voetbal is voor velen wel degelijk zingevend en voorziet in een levensbeschouwing: echte fans leven voor hun club, hebben alles voor hun club over en leven naar de idealen van de club. Het geeft een doel in hun leven, een houvast, een rots of vaste burcht. En de godenzonen op het veld zijn niet alleen maar duurbetaalde sporters, het zijn ook voorbeeldfiguren. Een soort incarnatie van het hoogst haalbare: topsport leveren op wereldniveau.

In de meimaand vertoont de Haagse Houtrustkerk een parodie van Charlie Chaplin op Adolf Hitler: ‘The Great Dictator’. In deze zwart-wit klassieker speelt Chaplin twee rollen: een joodse kapper en de dictator Hynkel, die dansvoetbalt met een wereldbol.

Chaplin kwam op het idee om de film te maken toen hij in het New Yorkse Museum of Modern Art de Duitse propagandafilm ‘Triumph des Willens’ van Leni Riefenstahl zag. Zijn collegafilmmaker René Clair reageerde geschokt op de professionele effecten van deze filmproductie van de nazi’s en beweerde dat het Westen verloren zou zijn als deze propagandafilm overal zou worden vertoond. Chaplin moest juist heel hard lachen om deze documentaire met paraderende nazi’s.

Na een lange periode van intensieve repetities, vele uren studie, bloed, zweet en tranen en de nodige frustraties was het zondag 23 maart eindelijk zover. Blazen in de beurs. Blazen in de Beurs is dé concertserie voor blaasorkesten, met een eigen concertlocatie: de Beurs van Berlage. Een mooi podium om onze inspanningen van de afgelopen maanden te laten klinken.