We hebben de zon nodig van de Geest, die oplichtende verwarmende tongen, die de kou uit onze wereld en ook uit onze Kerk kunnen verdrijven. De kou van de dubbele moraal van mensen die alleen naar anderen wijzen, zegt ds. Hartogsveld.

Hemelvaart staat voor afscheid nemen en vooruitkijken. De Bijbel vertelt dat Jezus na Pasen niet echt weg is, maar door zijn geest van waarde blijft voor mensen en voor God, zegt ds. Kwant. Pasen, Hemelvaart en Pinksteren vallen op 1 dag.

We ontmoeten Gods Geest als we bijeen zijn en elkaar vasthouden en waarderen. Als we elkaar respecteren zoals we zijn. Gods Geest maakt geen onderscheid, zegt ds. Hartogsveld. Dan wij dus ook niet.

Ds. Hartogsveld heeft het over goden en mensen, massa, menigte en gemeente en wat waar is. Centraal staat de apostel Paulus die in Lystra na een genezing als god wordt gezien, maar daarna, als hij dat niet blijkt te zijn, wordt gestenigd.

We zien om ons heen oorlog en strijd. Waar blijven de beloofde betere tijden? Die komen eraan. Ds. J. de Waard ziet een nieuw tijdperk aanbreken waarin God ons van binnenuit wil bezielen. Een troostrijk beeld, zo concludeert De Waard.

Journaals schotelen ons elke dag nieuwe ellende voor. Hoe kunnen we vertrouwen houden? Ds. Ottens kijkt naar de lege netten van de discipelen die ongedacht toch vol komen. En Petrus krijgt na afloop een tweede kans. Blijf hopen!